与孟郊洛北野泉上煎茶

唐代 / 刘言史      诗歌

粉细越笋芽,野煎寒溪滨。恐乖灵草性,触事皆手亲。
敲石取鲜火,撇泉避腥鳞。荧荧爨风铛,拾得坠巢薪。
洁色既爽别,浮氲亦殷勤。以兹委曲静,求得正味真。
宛如摘山时,自歠指下春。湘瓷泛轻花,涤尽昏渴神。
此游惬醒趣,可以话高人。
更多评论

推荐

封面
中国风

 772   0  0

小文

封面
中国风

 775   0  0

小文

封面
中国风

 779   0  0

小文

封面
中国风

 727   0  0

小文

封面
中国风

 861   0  0

小文

封面
中国风

 793   0  0

小文

封面
中国风

 672   0  0

小文

封面
中国风

 661   0  0

小文

封面
中国风

 781   0  0

小文

封面
中国风

 756   0  0

小文

封面
中国风

 767   0  0

小文

封面
中国风

 755   0  0

小文

封面
中国风

 858   0  0

小文

封面
中国风

 790   0  0

小文

封面
中国风

 1059   0  0

小文

封面
中国风

 746   0  0

小文

封面
中国风

 759   0  0

小文

封面
中国风

 719   0  0

小文

友情链接

搜外友链  |   维家  |   风淋室 >  |   明星排行  |   建筑规范文档  |   惠州保安公司  |   环保空调  |   咒术回战




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载