寒夜闻霜钟

唐代 / 郑絪      诗歌

霜钟初应律,寂寂出重林。拂水宜清听,凌空散迥音。
舂容时未歇,摇曳夜方深。月下和虚籁,风前间远砧。
净兼寒漏彻,闲畏曙更侵。遥相千山外,泠泠何处寻。
更多评论

推荐

封面
中国风

 762   0  0

小文

封面
中国风

 863   0  0

小文

封面
中国风

 703   0  0

小文

封面
中国风

 735   0  0

小文

封面
中国风

 721   0  0

小文

封面
中国风

 854   0  0

小文

封面
中国风

 779   0  0

小文

封面
中国风

 694   0  0

小文

封面
中国风

 691   0  0

小文

封面
邀请函

 721   0  0

小文

封面
中国风

 877   0  0

小文

封面
创新

 847   0  0

小文

封面
中国风

 739   0  0

小文

封面
书签

 712   0  0

小文

封面
中国风

 719   0  0

小文

封面
中国风

 1002   0  0

小文

封面
中国风

 725   0  0

小文

封面
中国风

 894   0  0

小文

友情链接

搜外友链  |   维家  |   风淋室 >  |   明星排行  |   建筑规范文档  |   惠州保安公司  |   环保空调  |   咒术回战




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载