伤春怀归

唐代 / 独孤及      诗歌

谁谓乡可望,望在天地涯。但有时命同,万里共岁华。
昨夜南山雨,殷雷坼萌芽。源桃不余欺,先发秦人家。
寂寂户外掩,迟迟春日斜。源桃默无言,秦人独长嗟。
不惜中肠苦,但言会合赊。思归吾谁诉,笑向南枝花。
更多评论

推荐

封面
中国风

 957   0  0

小文

封面
中国风

 1058   0  0

小文

封面
中国风

 771   0  0

小文

封面
中国风

 824   0  0

小文

封面
中国风

 728   0  0

小文

封面
中国风

 1065   0  0

小文

封面
中国风

 757   0  0

小文

封面
中国风

 749   0  0

小文

封面
中国风

 726   0  0

小文

封面
中国风

 742   0  0

小文

封面
中国风

 792   0  0

小文

封面
中国风

 792   0  0

小文

封面
中国风

 757   0  0

小文

封面
中国风

 748   0  0

小文

封面
中国风

 734   0  0

小文

封面
中国风

 719   0  0

小文

封面
中国风

 931   0  0

小文

封面
中国风

 681   0  0

小文

封面
中国风

 787   0  0

小文

友情链接

搜外友链  |   维家  |   风淋室 >  |   明星排行  |   建筑规范文档  |   惠州保安公司  |   环保空调  |   咒术回战




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载