秋夜独坐(一作邢邵诗)

唐代 / 袁朗      诗歌

危弦断客心,虚弹落惊禽。新秋百虑净,独夜九愁深。
枯蓬唯逐吹,坠叶不归林。如何悲此曲,坐作白头吟。
更多评论

推荐

封面
中国风

 980   0  0

小文

封面
中国风

 811   0  0

小文

封面
中国风

 750   0  0

小文

封面
中国风

 763   0  0

小文

封面
中国风

 1195   0  0

小文

封面
中国风

 771   0  0

小文

封面
中国风

 902   0  0

小文

封面
中国风

 768   0  0

小文

封面
中国风

 824   0  0

小文

封面
中国风

 758   0  0

小文

封面
中国风

 837   0  0

小文

封面
中国风

 809   0  0

小文

封面
中国风

 939   0  0

小文

封面
中国风

 827   0  0

小文

封面
中国风

 808   0  0

小文

封面
中国风

 802   0  0

小文

封面
中国风

 834   0  0

小文

封面
中国风

 1009   0  0

小文

封面
中国风

 799   0  0

小文

友情链接

搜外友链  |   维家  |   京东e卡回收  |   台词网  |   Quickq下载  |   NBA直播  |   威而鋼哪裡買  |   json格式化  |   挂机方案计划  |   极客123  |   33blog  |   职校招生  |   百科平台




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载